Geschapen om te aanbidden

Waarom geloofsopvoeding zo belangrijk is

‘Kijk eens, mam!’, een van mijn kinderen staat stralend in de keuken. In haar hand een verborgen schat. Het kan van alles zijn, een steen die glinstert in de zon, een - al dan niet dode -  spin, een gekleurd blad… Iedereen die wel eens een wandeling maakt met (jonge) kinderen, kent de verwondering die zij hebben bij het zien van Gods schepping. Deze verwondering zit in onze natuur. Wij mensen zijn geschapen als aanbidders. Het is niet de vraag óf we aanbidden maar wel Wíe of wát we aanbidden.

Als aanbidders zijn we niet neutraal. Ook onze kinderen niet. Ze zullen God aanbidden of de afgoden van deze tijd. Ze zullen zich meer en meer naar de Heere toekeren of zich steeds verder van Hem afwenden. De keuze zal gemaakt worden in hun hart, en onderzoek wijst uit dat dit meestal al in de kinderjaren plaatsvindt.

Wat is het van belang dat we onze kinderen laten zien Wie God is. We mogen hen wijzen op Zijn grote daden, Zijn macht, Zijn schepping, Zijn verlossingswerk. We mogen onze kinderen helpen hun hart te richten op God en hen zo leren Hem te aanbidden. Psalm 78 laat ons prachtig zien dat we over God moeten vertellen, over Zijn kracht en Zijn wonderen aan onze kinderen, zodat zij hun hoop op God zullen stellen en Zijn geboden in acht zullen nemen.

Dit vraagt van ons allereerst kwetsbaarheid. We moeten bereid zijn ons hart met onze kinderen te delen. Durven we onze persoonlijke geloofservaringen aan hen te vertellen? De hoogtepunten, maar misschien ook de dieptepunten? Laten we hen zien dat ook wij van genade moeten leven en dagelijks Zijn vergeving nodig hebben? Persoonlijk kan ik erg teleurgesteld zijn in mezelf wanneer ik niet het juiste voorbeeld heb laten zien aan mijn kinderen in een bepaalde situatie, maar de Heere heeft me laten zien dat dit ook kansen zijn om het Evangelie met hen te delen en om hen te vertellen dat ik vergeving van God en van hen nodig heb.

Kinderen laten zien Wie God is, kost ook een stuk van onze tijd, aandacht en energie. Ik heb ontdekt dat kinderen diepe geloofsvragen soms delen op het moment dat je net op punt staat iets anders te gaan doen. Tussen het klaarmaken van de schooltassen of het schrijven van een boodschappenbriefje door is daar opeens die vraag over de hemel of over of de betrouwbaarheid van God. Zo’n moment vraagt een wilsbesluit om dat wat je aan het doen bent aan de kant te leggen en de vraag serieus te nemen. Je kind in de ogen te kijken en in gesprek te gaan.

Soms vraagt deze geloofsoverdracht ook geplande momenten waarin je heel bewust en voorbereid vertelt over Gods grote daden in de geschiedenis. Momenten waarop je het gezin bij elkaar roept aan de tafel en met elkaar Gods Woord opent, zingt, bidt en misschien teksten memoriseert met elkaar.

Toen de Heere Jezus op punt stond terug te keren naar Zijn Vader, gaf Hij de discipelen de opdracht om heen te gaan en alle volken te onderwijzen en hen tot Zijn discipelen te maken (Mattheus 28). Lange tijd bracht deze tekst mij in een kramp. Ik had het druk met mijn huishouden, de opvoeding van mijn gezin, waar moest ik de tijd vandaan halen om de straat op te gaan, om te evangeliseren en de mensen van de Heere Jezus te vertellen? Tot ik ontdekte dat ook mijn gezin zendingsveld is. Jonge zielen worden aan ons toevertrouwd en we leven dagelijks met hen. Ze zien hoe wij leven, hoe we stille tijd houden, omgaan met onze naasten. Ze horen ons bidden en vertellen over God. We mogen onze kinderen discipelen! Wat een heerlijke taak, maar ook: een hoge roeping!

Voor deze roeping ben ik te zwak. Mijn geloof is vaak te klein. Het voorbeeld dat ik geef is onvolmaakt. Ik voel de verantwoording op mijn schouders drukken. Wat ben ik dankbaar voor dat wat de Heere Jezus Zelf zei tegen Zijn discipelen, nadat Hij hen de grote opdracht had gegeven: ‘En zie, Ik ben met U, al de dagen, tot aan de voleinding van de wereld.’ Zo is onze God. Hij geeft ons een opdracht, die Hij in ons en door ons heen Zelf volbrengt. Leg je zwakte in Zijn handen en je zult een machtig wapen zijn in Zijn hand. De Heere zegene je in de geloofsopvoeding. In het vormen van aanbidders en het maken van discipelen.

 Mirjam Baan

Mirjam Baan is al 14 jaar de vrouw van Johan. God zegende hun huwelijk met 5 kinderen en ze verwachten op dit moment hun 6de kindje. Ze ervaart het moederschap als een zegen! Ze heeft het voorrecht fulltime voor haar gezin te zorgen. Daarnaast heeft zij het verlangen vrouwen en moeders te bemoedigen in hun rol als echtgenote en moeder. Met enige regelmaat doet ze dit ook schrijvend op haar blog: vreugdevolleroeping.nl