Hoe God ons leven leidt. Een rode draad

Op mijn 21ste leerde ik Cornelis kennen op een vakantieweek met jongeren. Mijn hart ging naar hem uit en de liefde was wederzijds en we voelden beiden dat God ons samengebracht had. Altijd had ik veel last van buikklachten tijdens de menstruatie en de huisarts vond een onderzoek noodzakelijk. Daar werd geconstateerd dat ik een gekantelde baarmoeder had en dat als ik zwanger zou raken, er al snel een vroeggeboorte zou plaats vinden.

Wat een feestdag was onze trouwdag! Aan elkaar verbonden worden, geweldig. Wel hadden wij er rust in gekregen dat we misschien geen kinderen zouden krijgen. Samen voor de Heere leven was ons verlangen. Maar toch, ik ging bidden, Heere U bent toch de Almachtige, U weet toch onze situatie, U weet toch dat de doctoren zeggen dat het moeilijk zal worden en dat we misschien geen kinderen zullen krijgen. Maar Heere, U bent machtig om ons 10 kinderen te geven, mag ik dat van U vragen? 10 kinderen, laat de doctoren zien dat U Koning der Koningen bent en Heere der Heeren. Zo begon ons huwelijk in afhankelijkheid van de Heere. Al snel verwachtten we een kindje. We keken foto’s, o nu is het zo groot, zoveel weken. We zagen er met verlangen naar uit. De arts constateerde zwangerschapssuiker dus op een dieet. Het was soms lastig maar de vreugde over het komende kindje overheerste. Zo werd onze dochter Renske geboren na een zware bevalling. Maar zoals in de bijbel staat dat de pijn vergeten is als je je kindje in de armen mag houden. Na 13 maanden werd onze zoon geboren. Wat een wonderlijk gebeuren rondom deze geboorte. Er was een jongen van 20 ziek in de gemeente. Hij had leukemie. Mijn man bracht hem vaak een bezoek. Ik belde, we moeten naar het ziekenhuis voor de geboorte.

Johannes, God is genadig. Uw zoontje heeft een klompvoetje, O riep ik uit, helemaal niet erg als dit alles is! Mijn man kwam weer in het ziekenhuis bij de zieke jongen, hij vroeg gelijk hoe het was en hij begon gelijk te bidden voor dit nieuwgeboren jongetje.

Ons derde kind. In verwachting, ik was niet direct blij want met de vorige kinderen had ik zwangerschapssuiker en moest op dieet. Ik dacht, o nee niet weer op dieet. Niet om het nieuwe kindje wat verwacht werd maar alles wat erom heen was zag ik er zo tegenop. Mijn man zei, maar de Heere kan er toch voor zorgen dat je geen zwangerschapssuiker hebt? Ik zei, dat kan niet voor mij, ik steun niet genoeg op de Heere. Naar de dokter op suiker prikken, eerste keer, tweede keer, de hele zwangerschap alles goed. Wat was ik beschaamd. De Heere maakte alles wonderlijk goed. In een stormachtige nacht werd Leonard geboren, gezond, dank U Heere! Veel zorgen gehad met het voeden van dit derde kindje maar de Heere hielp door. Hij werd als snel, 1 week na de geboorte opgenomen in het ziekenhuis. Hij was zo geel, zijn bilirubine gehalte was veel te hoog. In de couveuse onder de blauwe lamp. O wat een zorgen, zou hij een hersenbeschadiging krijgen? De Heere hielp wonderlijk uit, gebeden werden verhoord. Hij mocht gezond opgroeien. Ons vierde kindje Sieneke, een klein lief meisje, zo rustig, zo makkelijk dat ze zelfs een keer in de regen stond in haar kinderwagen en ik het niet door had. De zwangerschap van ons vijfde kindje was er één van angst en vrees. Zo bang om te sterven, zo veel angst voor de weeën en geboorte. Ik ging een la opruimen en vond een heel klein tegeltje en daar stond op, Vrees niet IK help u. Dit kreeg een plaatsje boven mijn bed. Elke avond zag ik het, IK help u. De geboorte, alles ging goed tot na de bevalling en ik ging vloeien. Er was een verlangen om heen te gaan en God eeuwig te loven en te prijzen maar ineens zag ik mijn man met baby Willem in zijn armen en er kwam een verlangen op om samen met man en kinderen nog een poosje op aarde te mogen zijn. Met de woorden in mijn hart, ik zal niet sterven maar leven en de daden des Heeren vermelden.

Hierna werd onze zoon Bart geboren, de zesde. Tijdens de bevalling kwamen deze woorden in mijn hart, in de wereld zal je verdrukking hebben maar heb goede moed Ik heb de wereld overwonnen. Na de geboorte hebben we de lofzang van Maria gezongen, het eerste vers. Dit kind was bijna verdronken toen hij 2 jaar was. Met 10 jaar, bloeding in het hoofd. De dokter zei, minutenwerk. Ik zei, dokter ik bid voor u. Als kleine jongen had hij al troost uit psalm 23, de Heere is mijn Herder. Zo ging het leven van dit kind door veel verdrukking heen.

Onze zevende, Gerrit Jan, wat was ik dankbaar dat ik weer zwanger was. Ik kon het wel van de daken roepen dat God nog aan mij dacht. Tijdens zijn doop sliep hij en we zongen, ‘Hij geeft het Zijn beminden als in de slaap.’

Ons achtste kind, een zoon. Vier zonen na elkaar, zo mooi, zo bijzonder. Andreas kwam zonder persweeën ter wereld. God maakt het steeds meer bijzonder.

Ons negende kind, een dochter, Willeke. Wat een groot wonder, een gezonde dochter. We hebben het uitgezongen. ‘God heb ik lief’.

Dan onze tiende kindje Annemarieke, o wat een wonder het gebed is verhoord. Wat heb ik liggen juichen en zingen in mijn bed in het ziekenhuis, de Heere groot gemaakt. De verpleegsters vroegen zich verbaasd af, is dit uw eerste kindje mevrouw? “O nee, ons tiende.” De Heere heeft het gebed verhoord. Hoe groot zijn Heer’ Uw werken.

We verhuisden naar Amerika. Onze container werd gepakt en ik zei tegen mijn man, babyspullen hoeven niet mee, dat durf ik niet. Ik heb mijn wens verkregen. God heeft het gebed verhoord. De container ging weg en we bleven nog enkele weken in Nederland toen ik merkte dat ik zwanger was. Een extra toegift van God. In de koffers nog wat babykleertjes gestopt. En zo gingen we op reis naar Amerika. We hadden ook een pakket bij ons om in te checken. De man achter de balie vroeg, “uw Brabantia bij u” (strijkplank)? Ik zei, nee hoor de naam van ons huis, Laus Deo, dat betekent lof aan God. Meent u dat echt vroeg hij en hij keek naar de kinderen om ons heen. Ja ik meen het echt, Lof aan God. In Amerika mochten we twee dochters ontvangen. Geerke en Mieneke. Twee extra toegiften in ons gezin. Een heel groot wonder dat de laatste gezond geboren is. De navelstreng zat drie keer om haar halsje. M’n man stond naast me  en ik vroeg telkens, “bid nog eens.” De kracht van het gebed is zo groot. We zongen na haar geboorte om God te danken. Ze mocht gezond opgroeien.

In China kregen we nog twee cadeaus van de Heere. Samuel en Grace, zodat ons gezin tot 14 werd uitgebreid. Door alle drukte van ons grote gezin mochten we samen steeds weer ervaren hoe de Heere door hielp. Toen ik nog geen droger had zeiden de buren, als u de was buiten hangt doe ik het ook want het blijft droog. Het gebed en de liefde, de aandacht toch voor elkaar als man en vrouw in ons drukke gezin was een verademing en m’n man heeft ongeveer net zoveel luiers verschoond als ik. Een gezin waarin ook alles niet altijd vlekkeloos verliep ook met onze tekortkomingen maar we kunnen alleen maar terugblikken op Zijn liefde voor ons en onze kinderen. En die trouw schittert nog steeds over ons!

Riekske van den Berg is getrouwd met ds. C. van den Berg en woont samen met haar thuiswonende kinderen in Ouddorp.